Πρόπολη και καρκίνος

Χειρουργείο, χημειοθεραπεία, ραδιοθεραπεία…Η αλλοπαθητική ιατρική εξυμνεί συνεχώς την αρχή της συμπληρωματικότητας στις θεραπείες για τον καρκίνο, των οποίων τα συνδυασμένα αποτελέσματα ωφελούν σε σημαντικό βαθμό τους ασθενείς. Μέσα στα πλαίσια αυτής της αξιέπαινης προσπάθειας να βελτιωθούν και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες της θεραπείας, ήρθε ίσως η στιγμή να στραφεί το ενδιαφέρον μας προς ένα άλλο είδος συμπληρωματικότητας, αυτό της πράσινης ιατρικής.

Σε πολλές χώρες, οι αντικαρκινικές ιδιότητες της πρόπολης είναι αντικείμενο πολυάριθμων επιστημονικών μελετών και οι οποίες έχουν σε μεγάλο βαθμό αποδειχθεί. Η απόδειξη αυτών έγκειται στη λογική, στην ακρίβεια και σε επιχειρήματα.

Σήμερα, είναι γνωστός ο ακριβής τρόπος με τον οποίο είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί η φυσική αυτή ουσία για να ενισχύσει αποτελεσματικά την αντιμετώπιση διάφορων μορφών καρκίνου. Εκχυλίσματα πρόπολης, επανασυμπυκνωμένα σε συνδυασμένα ενεργά συστατικά, καθιστούν την πρόπολη απαραίτητο συμπλήρωμα στις θεραπείες του καρκίνου.

Οι παραπάνω συνδυασμοί καταπολεμούν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων με διάφορους μηχανισμούς:

1. Αντιοξειδωτική δράση:

Η οξείδωση των κυττάρων είναι μία από τις πιο συχνές αιτίες καρκίνου. Τα φλαβονοειδή και άλλα συστατικά της πράσινης πρόπολης έχουν σε μεγάλο βαθμό αντιοξειδωτική δράση (Popeskovic, et al, 1980). Έχει αποδειχθεί η ικανότητά τους να αιχμαλωτίζουν τα αντιδραστικά είδη οξυγόνου και να προστατεύουν από την οξείδωση τα λιπίδια της μεμβράνης και τη βιταμίνη C. Μία μελέτη για την αντιοξειδωτική δράση της πρόπολης αποδεικνύει ότι το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται σε δύο από τα συστατικά της, κυρίως στο φαινολικό εστέρα του καφεϊκού οξέος και τη γαλαγγίνη. Το εκχύλισμα πρόπολης παρουσιάζει την ιδιότητα της αιχμαλώτισης των ελεύθερων ριζών (scavenging effect) αναλογική προς τη δόση, της σημαντικής αναστολής της δραστηριότητας της ξανθινοξειδιάσης καθώς και τη δυνατότητα αποτροπής της οξείδωσης των λιπιδίων. Πρέπει να σημειωθεί ότι το εκχύλισμα πρόπολης με τον καφεϊκό όξινο φαινολικό εστέρα είναι πιο ενεργό από ότι το εκχύλισμα χωρίς τον καφεϊκό όξινο φαινολικό εστέρα. Το τελευταίο αυτό, χρησιμοποιημένο απομονωμένο, παρουσιάζει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, η οποία είναι πιο ισχυρή από εκείνης της γαλαγγίνης. Τα πειράματα απέδειξαν ότι ο καφεϊκός όξινος φαινολικός εστέρας συμβάλλει σημαντικά στην αντιοξειδωτική δράση της πρόπολης. (A. Rousso. 2002).

2. Άμεση αντικαρκινική δράση:

Το αιθυλικό εκχύλισμα της πράσινης πρόπολη έδειξε in vitro ότι μετατρέπει τα καρκινικά ανθρώπινα κύτταρα του ήπατος και των ωοθηκών, αναστέλλοντας κατά τον τρόπο αυτόν την ανάπτυξή τους (Matsuno, 1992). Η κυτταροτοξική αυτή επίδραση οφείλεται στις ουσίες της πρόπολης: κερκετίνη, καφεϊκό οξύ και διτερπένια τύπου κλεροδανίου. Η τελευταία ουσία παρουσιάζει ενισχυμένη τοξικότητα έναντι των κυττάρων που είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία όγκων. Επίσης, άλλες μελέτες in vitro κατέληξαν σε κυτταροτοξικά και κυτταροστατικά αποτελέσματα έναντι των καρκινικών κυττάρων των ωοθηκών και του σαρκώματος σε ποντίκια. (Ross, 1990). Ο καφεϊκός όξινος φαινολικός εστέρας παρουσιάζει κυτταροτοξική δράση σε ανθρώπινα και ζωικά καρκινικά κύτταρα: καρκίνωμα του μαστού, μελάνωμα, καρκίνος του εντέρου και καρκίνωμα των νεφρών (Grunberger et al, 1988). Η κυτταροτοξική δράση του καφεϊκού όξινου φαινολικού εστέρα έγκειται σε πολλούς μηχανισμούς (επαγωγή απόπτωσης των αλλοιωμένων κυττάρων, αναστολή του παράγοντα μεταγραφής NF-kB). Πρόσφατα, ανακαλύφθηκε η δράση του στην αποκατάσταση της διακυτταρικής επικοινωνίας δια των χασματοσυνδέσεων (Gap Junctional Intercellular communication / GJIC), παράγοντας που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον έλεγχο της ομοιόστασης των πολυκυτταρικών οργανισμών και στη ρύθμιση του πολλαπλασιασμού, της διαφοροποίησης και της απόπτωσης των κυττάρων. Η ανεπάρκεια του GJIC παίζει σημαντικό ρόλο κατά την αρχική περίοδο της καρκινογένεσης. Εντούτοις, η παρουσία του είναι στενά συνδεδεμένη με την καταστολή των καρκινικών φαινοτύπων. Μία άλλη απομονωμένη ουσία της πράσινης πρόπολης, η Anterpiline C, παρουσιάζει in vitro κυτταροτοξική αποτελεσματικότητα έναντι των ανθρώπινων κυττάρων του γαστρικού καρκινώματος, του καρκινώματος των πνευμόνων, καθώς και των καρκινικών κυττάρων του εντέρου, όπως αποδεικνύουν μελέτες σε ποντίκια. (Kimoto, et al, 1995). Γενικότερα, τα μονοτερπένια, και ιδιαίτερα αυτά που βρίσκονται στο βασικό έλαιο της Melaleuca alternifolia (α-πινένιο, β-πινένιο) έχουν αντικαρκινική δράση. Αναστέλλουν το μηχανισμό μεταγραφής της μικρής πρωτεΐνης G, αναστέλλοντας έτσι τη μετατροπή και αλλοιώνοντας την έκφραση των γονιδίων. Μία μελέτη αποδεικνύει τη συμβολή τους στη μείωση των όγκων του μαστού. (Environmental Health perspectives 105, Supplement 4, June 1997)

3. Ενίσχυση της Ανοσοποιητικής δραστηριότητας:

Η πρόπολη μπορεί να ενισχύσει την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε ποντίκια (Manolova et al, 1987). Πρόσφατα, Ιάπωνες ερευνητές απέδειξαν τη σχέση του εκχυλίσματος της πρόπολης με την ενεργοποίηση των μακροφάγων που συνδέονται με τις ανοσοποιητικές λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού (Moriyasu, et al, 1993). Επίσης, η πρόπολη ενεργοποιεί τα κύτταρα που ευθύνονται για την παραγωγή κυτταροκινών. Άλλες μελέτες απέδειξαν ότι η πρόπολη είναι δυνατό να καταστείλει το διπλασιασμό του HIV-1 και να διαμορφώσει in vitro την ανοσοποιητική αντίδραση (Harish, et al, 1997).

4. Πιο αποτελεσματική η πρόπολη από ότι μεμονωμένα τα συστατικά της:

Συγκεκριμένα συστατικά, γνωστά για την αντικαρκινική τους δράση και τα οποία περιέχονται στην πρόπολη, αποδείχτηκαν λιγότερο αποτελεσματικά στον έλεγχο της εκδήλωσης μεταστάσεων όταν χορηγούνται μεμονωμένα από ότι όταν δίνονται άμεσα με την πρόπολη σε ποντίκια. Τα ποντίκια χωρίς θεραπεία εκδήλωσαν κατά μέσο όρο 62 μεταστάσεις. Με ενέσεις καφεϊκού οξέος, ο αριθμός έπεσε σε 43 κατά μέσο όρο, και σε 22 με την πρόπολη. Οι ερευνητές κατέληξαν ότι υπάρχει σε μεγάλο βαθμό συνέργεια ανάμεσα στα διαφορετικά συστατικά και η οποία μεγιστοποιεί τη δράση τους. (Να σημειωθεί ότι αν η αγωγή χορηγηθεί προληπτικά, δηλαδή πριν την εμφάνιση του καρκίνου, τα αποτελέσματα είναι ακόμα πιο θεαματικά.)

5. Η πρόπολη ενισχύει την αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας:

Δύο είδη μελετών έρχονται να ενισχύσουν το παραπάνω συμπέρασμα. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε από ομάδα του Ζάγκρεμπ. Αρχικά, η μελέτη, επισημαίνει ότι η πρόπολη αποδείχτηκε πιο αποτελεσματική από ότι ένα προϊόν που συνήθως χρη σιμοποιείται στη χημειοθεραπεία, την επιρουμπικίνη. Για 62 μεταστάσεις που εκδηλώθηκαν κατά μέσο όρο σε ποντίκια χωρίς χορήγηση θεραπείας, η χημειοθεραπεία πέτυχε να μειώσει τον αριθμό τους σε 28 κατά μέσο όρο, και η πρόπολη σε 15!! Βέβαια, δεν τίθεται το ζήτημα της αντικατάστασης της πρώτης με τη δεύτερη, καθώς στη συνέχεια, οι Κροάτες ερευνητές αποδεικνύουν ότι συνδυάζοντας τη χημειοθεραπεία και την πρόπολη, ο αριθμός των μεταστάσεων πέφτει σε 4! Μία άλλη έρευνα, προερχόμενη από Ιάπωνες αυτή τη φορά, καταλήγει σε ανάλογο αποτέλεσμα όσον αφορά το μέγεθος των όγκων. Ο συνδυασμός της μιτομυκίνης ή της 5-FU, δύο πα ραγόντων της θεραπείας του καρκίνου, με την πρόπολη είναι δυνατό να εμποδίσει την ανάπτυξη των όγκων σε περίοδο μόλις τριών εβδομάδων, ενώ η χημειοθεραπεία αυτό που κάνει δεν είναι παρά να την επιβραδύνει.

6. Η πρόπολη βελτιώνει την ποιότητα του αίματος κατά τη διάρκεια της θεραπείας:

Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας είναι ευρέως γνωστές. Μεταξύ αυτών, οι επιπτώσεις στην ποιότητα του αίματος, και ιδιαίτερα η μείωση του αριθμού των λευκών και ερυθρών αιμοσφαιρίων θέτει κάποιες φορές σε κίνδυνο τη συνέχιση της θεραπείας. Ή αλλιώς θα λέγαμε ότι είναι μία καταστροφική συνέπεια στις περισσότερες των υποθέσεων. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, αν συνδυαστεί η πρόπολη και η χημειοθεραπεία, τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Τα λευκά αιμοσφαίρια εξακολουθούν να μειώνονται, μόνο που τώρα ο ρυθμός μείωσης είναι κατά το ήμισυ μικρότερος. Όσον αφορά τα ερυθρά αιμοσφαίρια, ο αριθμός τους επανέρχεται συνήθως στο φυσιολογικό έπειτα από περίοδο 35 ημερών θεραπείας. Συμπέρασμα: Συνοπτικά, είναι δυνατό να επιβεβαιωθεί ότι η χρήση της πρόπολης συμβάλλει σημαντικά και είναι αναπόσπαστος παράγοντας της πρόληψης και της θεραπείας του καρκίνου, χωρίς, βέβαια, ποτέ να καταργείται η κλασική ιατρική.

Dr Domerego Roch, Βιολόγος, αντιπρόεδρος της Apimondia Apitherapy standing committee, Περιοδικό Μελίαμα

ΠΗΓΗ

Περιορισμός ευθύνης: Οι πληροφορίες που παρέχονται στο συγκεκριμένο άρθρο προορίζονται αποκλειστικά για ενημερωτική χρήση. Δεν είναι πρόθεση του συντάκτη να παρέχει συμβουλές για ιατρικά θέματα. Παρακαλούμε συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για πιθανά προβλήματα υγείας.

Read More

Παλαλόν μελ...το μέλι των τρελών

Το «μαινόμενον μέλι» ή Ζαντόμελο ή παλαλόν μελ, είναι το μέλι που μας περιγράφει ο Ξενοφώντας στην «Κύρου Ανάβαση».

Ήταν το 401 π.χ. όταν ο Ξενοφώντας και οι δέκα χιλιάδες Έλληνες μισθοφόροι, ύστερα από την ήττα του Κύρου του Νεώτερου από τον αδελφό του Αρταξέρξη ΙΙ στα Κούναξα (κοντά στη σημερινή Βαγδάτη) και μετά από μακρά πεζοπορία προς την Ελλάδα μέσω της Μεσοποταμίας, της Αρμενίας και της Μικράς Ασίας, έφτασαν επιτέλους στα παράλια του Εύξεινου Πόντου.

Στρατοπέδευσαν στην περιοχή της Κολχίδας και κατά μήκος της ακτής. Η γη ήταν ασφαλής, εύφορη και καλά αρδεύσιμη. Έμοιαζε ιδανική για την ξεκούραση των πολεμιστών μετά από τις κακουχίες μιας πολύμηνης πορείας σε εχθρικά εδάφη.

“Δεν υπήρχε τίποτα το εξαιρετικό σε αυτό το μέρος, εκτός από έναν απίθανο αριθμό από σμήνη μελισσών” έγραψε ο Ξενοφώντας στα απομνημονεύματα του. Σύντομα ανακάλυψαν τις κυψέλες και, βέβαια, το μέλι.


Ωστόσο, αφού απόλαυσαν το μέλι, “υπέκυψαν σε μια παράξενη ασθένεια”: Άρχισαν να φέρονται σαν τρελοί και σύντομα άρχισαν να παραπαίουν και να καταρρέουν κατά χιλιάδες. Την επόμενη μέρα άρχισαν να ανακτούν τις αισθήσεις τους, αλλά ήταν ανήμποροι να σταθούν όρθιοι για τρεις η τέσσερεις μέρες ακόμη.

Ο Ξενοφώντας ανέφερε ότι οι στρατιώτες είχαν σωριαστεί στο έδαφος σαν θύματα εξευτελιστικής ήττας και η περίπτωση ενέδρας, όσο ήταν αναίσθητοι, τον ανησυχούσε πολύ. Έτσι πριν ακόμα συνέλθουν εντελώς, έφυγαν από την περιοχή και συνέχισαν την πορεία τους δυτικά.

Χωρίς να το ξέρουν, έπεσαν θύματα του μελιού. Το μέλι αυτό είναι φυσικά τοξικό γιατί παράγεται από μέλισσες οι οποίες συλλέγουν νέκταρ από τα άνθη ενός συγκεκριμένου είδους ροδόδεντρου (Rhododendron Ponticum)  που φυτρώνει στην περιοχή. Οι τοξίνες του φυτού, που ονομάζονται γκρεϊγιανοτοξίνες (grayanotoxins), δεν έχουν επιπτώσεις στις μέλισσες που έχουν προσαρμοστεί σε αυτές. Το μέλι που παράγεται, σε μικρές δόσεις, δρα σαν τονωτικό ή ελαφρύ ναρκωτικό. Σε μεγαλύτερες ποσότητες προκαλεί χαμηλή αρτηριακή πίεση, βραδεία καρδιακή συχνότητα, εμετό, ζάλη και λιποθυμία.

Στα αρχαία κείμενα αναφέρεται ως “μέλι μαινόμενον”. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αναρωτιόταν πως η γλυκύτερη, καλύτερη και πιο τονωτική για την υγεία τροφή, μπορούσε να είναι τόσο απρόβλεπτα θανατηφόρα.

Το 946, οι Ρώσοι, εχθροί της Όλγας του Κιέβου, δέχτηκαν από τους συμμάχους της, τόνους υδρόμελι. Πέντε χιλιάδες Ρώσοι σφαγιάστηκαν καθώς ήταν σωριασμένοι σε κατάσταση καταπληξίας.

Το 1489, στην ίδια περιοχή, ο ρωσικός στρατός κατέσφαξε περίπου δέκα χιλιάδες Τατάρους στρατιώτες οι οποίοι είχαν καταναλώσει μεγάλες ποσότητες υδρόμελι που επίτηδες είχαν αφήσει οι Ρώσοι στο δήθεν εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο τους.

Το 1970 ένας φοιτητής της ανθρωπολογίας, παραλίγο να πεθάνει από κατανάλωση μικρής ποσότητας τέτοιου μελιού στο Νεπάλ, όπου φύονται μεγάλα δάση από ροδόδεντρα. Οι ντόπιοι εξήγησαν στον φοιτητή πως να ξεχωρίζει το τοξικό από το καθαρό μέλι: Ρίχνοντας λίγο μέλι στην παλάμη, μια αίσθηση τσιμπήματος υποδηλώνει την τοξικότητα. Επειδή όμως ο φοιτητής έβλεπε τους ντόπιους να το μαζεύουν και θεωρώντας ότι είναι παραισθησιογόνο ναρκωτικό, βρήκε μια κυψέλη στο δάσος με τοξικό μέλι και έφαγε περίπου τριάντα γραμμάρια. Η “μαστούρα” ξεκίνησε ευχάριστα αλλά σύντομα εξελίχθηκε σε ίλιγγο, σφοδρό εμετό και διάρροια. Σε κατάσταση παραληρήματος κατάφερε να φτάσει στο χωριό, τη στιγμή που η μυϊκή παράλυση προκαλούσε την κατάρρευσή του. Οι χωρικοί τον περιποιήθηκαν σώζοντας του τη ζωή. Αργότερα έμαθε ότι έδιναν μικρές δόσεις αυτού του μελιού στα ζώα τους σαν ανοιξιάτικο τονωτικό. Η δόση που κατανάλωσε, ήταν αρκετή για να σκοτώσει έναν μεγάλο σκύλο!

Σήμερα στην βόρεια Τουρκία και στον Καύκασο το μέλι αυτό ονομάζεται “deli bal”. Μια κουταλιά σε ένα ποτήρι γάλα αποτελεί παραδοσιακό τονωτικό, ενώ μια μικρή δόση σε αλκοολούχα ποτά δίνει περισσότερο νεύρο. Τον δέκατο όγδοο αιώνα, αποτελούσε σημαντικό εξαγωγικό προϊόν της Κριμαίας και τόνοι από αυτό μεταφέρονταν στην Ευρώπη για να προστεθεί σε ποτά που πωλούνταν  στις ταβέρνες. Ήταν γνωστό στην Ευρώπη ως “miel fou” (τρελό μέλι).

Περιστατικά δηλητηρίασης από το μέλι αυτό σημειώνονται στην Τουρκία, όπου χρησιμοποιείται και ως  διεγερτικό. Λίγα αναφέρονται και στην Ευρώπη, κατά τα οποία άνδρες τουρκικής καταγωγής καταλήγουν στην εντατική με δηλητηρίαση.

Πηγή

Read More

Και το όνομα αυτού..."μελίκι (meliki)"

Κάμπος Ημαθίας - Μελίκη

Μιας και αυτόν τον καιρό καθόμαστε, είπα να γράψω και κάτι για το Blog. Αυτό που ήθελα από καιρό είναι , να γράψω για το όνομα της επιχείρησης που ξεκινώ σιγά σιγά με μελισσοκομικά προϊόντα στην αρχή και στη συνέχεια και με άλλα αγνά και ωφέλημα προϊόντα που μας προσφέρει η γη χιλιάδες χρόνια τώρα.
Και το όνομα αυτής..Μέλι Μελίκι (και κατ’επέκταση Φάρμα Μελίκι). Όταν η μικρή μου κόρη ήταν μικρούλα, και γω γεμάτος ενθουσιασμό για τα πρώτα μου μέλια, της έδινα να δοκιμάσει «μελάκι» αυτή το παράφραζε σε «μελίκι», ίσως επηρεασμένη από το ότι άκουγε εμάς συχνά να αναφερόμαστε σε αυτό το όνομα μιας και η καταγωγή μας και η ζωή μας είναι στο χωρίο που λέγεται Μελίκη. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να το ονομάσουμε «μελίκι» με «ι» μιας και αναφερόμαστε στο προϊόν (μελάκι) αλλά είναι και ομόηχο με τον τόπο μας την Μελίκη Ημαθίας.
Η λέξη «μελίκι» όμως υπάρχει και στην Ιστορία του τόπου μου (μπορεί και ως μύθος) και το  θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτό παρακάτω.

Η Μελίκη λοιπόν είναι ένα χωρίο 3000+ κατοίκων, στην πεδιάδα της Ημαθίας με πολύ γόνιμα εδάφη, άφθονο νερό αφού την σχίζει το μεγαλύτερο ποτάμι της Ελλάδος, ο Αλιάκμονας, και ιδανικό κλήμα για μεγάλη γκάμα καλλιεργειών. Σε μικρές αποστάσεις έχει κανείς πρόσβαση σε Βουνά αλλά και Θάλασσα. Δίπλα σε μεγάλους οδικούς άξονες έχει εύκολη και γρήγορη πρόσβαση στην Πρωτεύουσα του Νομού την Βέροια αλλά και στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας μας, την Θεσσαλονίκη. Ιστορικά έχει και αυτό μερίδιο στην ιστορία της ευρύτερης περιοχής, μιας και είναι κομμάτι του βασιλείου του Φιλίππου Β’ και των άλλων βασιλέων της Μακεδονίας, σε μικρή απόσταση από την Βεργίνα. Ένας τόπος που έχει τα περισσότερα οφέλη από το να ζει κάποιος στην επαρχία και ελάχιστα από τα μειονεκτήματα αυτής .
Η ονομασία του χωριού Μελίκη είναι μια ιστορία από μόνη της. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν επίσημες καταγραφές  για την προέλευση του ονόματος. Υπάρχουν μόνο εκδοχές που στηρίζονται σε αφηγήσεις παλαιοτέρων «μορφωμένων» κατοίκων ,ίσως κάποιες να στηρίζονται και σε μυθοπλασίες.
Η πιο διαδεδομένη είναι η… «Λαογραφική άποψη» που υποστηρίζει ότι το όνομα δόθηκε από τα χρόνια της  Τουρκοκρατίας από κάποιον πασά ή από την κόρη του. Αυτό όμως που δεν κολλάει σε μένα αλλά και πολλούς άλλους είναι ότι η ύπαρξη του χωριού είναι από πολύ παλιότερα. Από τα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου. Υπάρχει και αυτή η εκδοχή και γω θα υποστηρίξω αυτή , όχι γιατί ξέρω ότι είναι η αληθινή, αλλά γιατί με βολεύει με το αντικείμενο που ασχολούμαι.

Στα χρόνια του Φιλίππου λοιπόν, μέσα στα όρια του βασιλείου του, το σημερινό «Ρουμλούκι» γύρω από την Βεργίνα, υπήρχε ένα δάσος με πανύψηλα πευκώδη δέντρα που το είδος τους δεν υπάρχει σήμερα. Από αυτά τα δέντρα φημολογείται ότι ο Φίλιππός σχεδίασε και έφτιαξε, λόγου του μήκους και της σκληρότητας τους,  την Σάρισα που μετέπειτα ο γιός του Μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποίησε στις εκστρατείες του. Αυτά τα δέντρα λοιπόν, λόγο της μεγάλης νεκταροέκρισης τους και του πολύ θρεπτικού τους μελιού, ονομαζόταν μελίκια (μελίκι). Έτσι λοιπόν ο βασιλιάς επέλεξε να εγκαταστήσει σε αυτή την περιοχή τους μελισσοκόμους του, μιας και η υπόλοιπη χλωρίδα της ευρύτερης περιοχής, ακόμα και στις μέρες μας, παρουσιάζει μια μοναδική ποικιλία βοτάνων και αγριολούλουδων που έδιναν μια ξεχωριστή ποιότητα και γεύση στο βασιλικό μέλι. Έτσι δημιουργήθηκε ένας οικισμός από μελισσοκόμους με τις οικογένειές τους που πρόσφεραν το προϊόν τους στο βασίλειο των Μακεδόνων και στους κατοίκους αυτού.

Αυτό το αποδεικνύει  και ο μεγάλος αριθμός μελισσοκόμων της περιοχής ακόμα και στις μέρες μας. Άλλοι επαγγελματικά, άλλοι ερασιτεχνικά, ακόμα και με 3-4 μελίσσια στην αυλή τους μερικοί, δείχνουν το πάθος  τους για το αντικείμενο αυτό. Ίσως να είναι και τα …γονίδια.

Έτσι και γω, λάτρης της στατικής μελισσοκομίας, προσπαθώ να παίρνω το καλύτερο της περιοχής αυτής, με σταθερή ποιότητα και να φανώ άξιος συνεχιστής αυτής της παράδοσης του τόπου και της ιστορίας του, που μπορεί να μην είναι αληθινή,.. αλλά μπορεί και να είναι. Αληθινή είναι όμως η αγάπη μας για τον τόπο μας και τα μοναδικά προϊόντα του που μας προσφέρει απλόχερα και μείς τα συλλέγουμε ακούραστα με μεράκι και σεβασμό…….

Read More