Η Ελιά και το λιομάζωμα ...

Η μικρή ελιά για πρώτη φορά γέμισε καρπό. Ο γεωργός την αγαπούσε γιατί του θύμιζε την πρώτη του αγάπη, κοντούλα κ στρουμπουλή. Της είχε φτιάξει ένα περιδέραιο με ασπρισμένες πέτρες και συχνά καθόταν και κουβέντιαζε μαζί της τα όνειρα και τις αναμνήσεις του. Η ελιά κάθε μέρα και πιο όμορφη.
Ένα πρωί του Νοέμβρη ο γεωργός άπλωσε πανιά κι άρχισε να την ραβδίζει. Πάνε οι ελιές, πάνε τα φύλλα, πάει η ομορφιά. Η ελιά μέσα στα αναφιλητά της μονολογούσε:
-Μ αγαπούσε και με χάλασε; Πως εννοεί ο άνθρωπος την αγάπη; Έλεγε και ξανάλεγε. Τότε ακούει μια μαργαρίτα να της λέει:
-Άκουσε να σου πω! Ο άνθρωπος δεν ξέρει την αγάπη. Μην τον παρεξηγείς. Κοίταξε εμένα που μια ζωή με μαδάει για να μάθει...
                                                      Από "Το πηγάδι του κρίνου" του Λουδοβίκου των Ανωγείων

Διανύουμε τα μέσα φθινοπώρου και είναι η ευκαιρία να μιλήσουμε πέρα από τα μελισσοκομικά μας αγαπημένα προϊόντα, για το πιο σημαντικό ίσως τρόφιμο πάνω στη γη.. την ελιά.
Η ελιά καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και αποτελεί το απόλυτο σύμβολο της πατρίδας μας. Σύμβολο πολιτισμού, αθλητισμού αλλά κυρίως σύμβολο υγείας, αφού παράγει τον πολύτιμο καρπό της ελιάς, το σημαντικότερο συστατικό της μακροζωίας, το ελαιόλαδο, και για όσους θυμούνται πριν από λίγα χρόνια τον ντόρο που έγινε για την ιδιότητα των φύλλων της να θεραπεύει τον καρκίνο με τις γνωστές «φραπελιές» το οποίο όμως αμφισβητήθηκε σφόδρα από επιστήμονες και ΜΜΕ αλλά ποτέ δεν αποδείχτηκε η μη αποτελεσματικότητά τους. Αλλά τώρα ας μιλήσουμε για το επίκαιρο θέμα μας, τις ελιές…

Ο καρπός της ελιάς είναι θαυμάσια πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων. Η ελιά παρέχει φυτικές ίνες και μέταλλα στον οργανισμό και είναι πηγή της βιταμίνης Ε, που είναι φυσικό αντιοξειδωτικό. Θεωρείται επίσης ότι η βιταμίνη Ε, επιβραδύνει τις αλλοιώσεις των κυτταρικών μεμβρανών και καταπολεμά την οστεοπόρωση και τέλος …αποτελεί τον σημαντικότερο ίσως μεζέ για τσιπουροκατάσταση. Το φαγητό του φτωχού σε άλλες εποχές,.. «ψωμί και ελιά..» που λέγανε, αλλά τώρα οι τιμές της είναι λιγάκι τσουχτερές. Γι’αυτό δες παρακάτω…

Λίγο πολύ εδώ στην Ελλάδα ακόμα και αν δεν καλλιεργούμε ελιές σε κάποιο χωράφι, όλο και θα έχουμε μια δύο σε κάποιο περιβόλι μας ή και στην αυλή μας. (Αν δεν έχουμε καλό είναι να αποκτήσουμε 3-4 δεντράκια σε κάποια γωνία..) Ακόμα και σε πάρκα και σχολικές αυλές υπάρχουν.
Για όσους είναι καλλιεργητές αυτό το άρθρο είναι περιττό, αλλά για όσους έχουν μια δυο ελιές στο σπίτι τους καλό θα είναι να του ρίξουν μια ματιά.

Εποχή λιομαζώματος λοιπόν και είναι η ώρα, ανάλογα με την περιοχή και την ποικιλία, να μαζέψουμε τις ελιές μας. Πολλοί είναι αυτοί που δεν ασχολήθηκαν με το μάζεμά τους αφού όπως λεν δεν ξέρουν τι να τις κάνουν και επειδή είναι λίγες δεν αξίζει τον κόπο να τις κάνουν λάδι.
Εμείς λέμε ότι αξίζει ακόμα και ένα μπολ να είναι, να το δοκιμάσετε και να νιώσετε την περηφάνια ότι είναι οι δικές σας ελιές… Η απόλαυση τότε είναι διπλή, παρέα φυσικά με το παραδοσιακό τσιπουράκι.
Να λοιπόν τα πρέπει να κάνετε αφού τις μαζέψετε…

Συναταγή για σπιτικές ελιές…

Υλικά
ελιές (για 5-6 κιλά)
αλάτι χοντρό
ξίδι απλό κανονικό
νερό

για την άλμη
λεμόνι (1-2 κομμένα σε φέτες)
φύλλα δάφνης (5-6)
δενδρολίβανο (5-4 κλωνάρια)
ελαιόλαδο

Ξεπικρίζετε τις ελιές: Βάζετε τις ελιές σε λεκάνη και τις σκεπάζετε με διπλάσιο σε όγκο νερό. Αλλάζετε το νερό κάθε δεύτερη με τρίτη μέρα, για 4 εβδομάδες. Μετά από 3,5 - 4 εβδομάδες δοκιμάζετε. Θα πρέπει να μην πικρίζουν και να έχουν μεστή γεύση. Αν η πικράδα τους είναι έντονη ακόμη, συνεχίζετε την διαδικασία (για άλλη μια εβδομάδα και πάντα με δοκιμή) μέχρι στην δοκιμή η γεύση τους να μην είναι πικρή, εντούτοις να κρατάει κάτι υποτονικό από την πικράδα.

Αδειάζετε το νερό και προσθέτετε χοντρό αλάτι. Τις αφήνετε έτσι για μια μέρα. Κάνετε το ίδιο προσθέτοντας ξίδι και αφήνοντάς τες επίσης μέσα σ’ αυτό, για μια μέρα.
Ετοιμάζετε την άλμη: Βράζετε νερό στο οποίο έχετε προσθέσει αλάτι, το δενδρολίβανο και τα φύλλα δάφνης. Το αφήνετε να κρυώσει εντελώς.

Ολοκλήρωση: Στραγγίζετε τις ελιές από το ξίδι και τις βάζετε σε μεγάλα γυάλινα μπολ. Σκεπάζετε με τον κρύο αλμυρό ζωμό, προσθέτοντας στο πάνω μέρος ένα εκατοστό περίπου λάδι. Διατηρείτε σε σκοτεινό και δροσερό μέρος.

Μερικοί τις σχίζουν για να ξεπικρίσουν πιο γρήγορα, αλλά δεν θα το συνιστούσα μιας και γίνονται υπερβολικά μαλακές και χάνουν και στη γεύση. Θα τις προτιμούσα ολόκληρες για πιο φίνα εμφάνιση και καλύτερη γεύση, αλλά η επιλογή είναι δική σας...
 Καλή επιτυχία!